| អត្ថបទទី១៖ នេហេមី ៨,២-១១នេះជាថ្ងៃដ៏សក្ការៈថ្វាយព្រះអម្ចាស់ គឺមិនមែនជាពេលដែលត្រូវកាន់ទុក្ខឡើយ។ នហ ៨,៩អត្ថបទទី២៖ កិច្ចការ ២៨,១៦-២០.៣០-៣១លោកតែងទទួលអស់អ្នកដែលមកជួបលោក។ កក ២៨,៣០ដំណឹងល្អ៖ យ៉ូហាន ២១,២០-២៥ឯអ្នក សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ!។ យហ ២១,២៣ |
“យើងទាំងអស់គ្នាជាគ្រីស្តទូត”
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់
ថ្ងៃនេះ ជាពេលវេលាមួយយ៉ាងពិសេស ជាពេលវេលាដែលយើងពោរពេញដោយអំណរសប្បាយ ដូចយើងបានស្តាប់នៅក្នុងអត្ថបទទី១ មិនមែនជាពេលវេលាដើម្បីយំ “ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដ៏សក្ការៈថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា”។ ថ្ងៃនេះ យើងសុំព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះពរដល់ព្រះវិហារថ្មីសន្តអូគូស្តាំង ជាពេលវេលាដ៏សក្ការៈពិតមែន ដែលយើងថ្វាយទៅព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។
គម្ពីរដំណឹងល្អដែលយើងស្តាប់ថ្ងៃនេះ ជាអត្ថបទចុងក្រោយនៅក្នុងគម្ពីររបស់សន្តយ៉ូហានជាអ្នកនិពន្ធ ដើម្បីឱ្យយើងនឹកឃើញអ្វីៗទាំងអស់ដែលកើតឡើងជាមួយព្រះយេស៊ូ ជាមួយក្រុមសាវ័ក ជាមួយក្រុមគ្រីស្តទូតពីដើម។ ដូច្នេះ ខ្ញុំសូមអនុញ្ញាតចូលនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រខ្លះៗអំពីព្រះសហគមន៍កំពតនៅទីនេះ។ នៅពេលលោកអភិបាល អេមីល បានចាត់ខ្ញុំឱ្យទៅកំពតនៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០០១ គាត់ឱ្យខ្ញុំទៅជាមួយលោក លី ប៉ុន្តែគាត់មិនទាន់ទទួលអគ្គសញ្ញាតែងតាំងជាបូជាចារ្យទេ។ ដូច្នេះ ត្រូវចាំដល់ខែមករា ឆ្នាំ២០០២ ក្រោយលោក លី ទទួលអគ្គសញ្ញាតែងតាំងជាបូជាចារ្យ ដើម្បីឱ្យខ្ញុំទាំងពីរធ្វើដំណើរទៅកំពត និងចាប់ផ្តើមរួមជាមួយគ្នា។ ហេតុតែចង់ស្គាល់កំពត ខ្ញុំបានជិះម៉ូតូ (បាហ្សា) ពីកំពង់សោមមកកំពត ដោយមានផ្លូវមហាពិបាកហើយមានភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំងទៀត។ ពេលខ្ញុំមកដល់កំពត ខ្ញុំបានឃើញទីក្រុងចាស់ ខ្ញុំមើលហើយក៏ទៅភ្នំពេញវិញ នឹងរង់ចាំដល់ពេលវេលាដើម្បីធ្វើដំណើរមកជាមួយលោកឪពុក លី។
នៅថ្ងៃទី១៤ ខែមករា ឆ្នាំ២០០២ ខ្ញុំបានទៅចំការទៀងលើកទីមួយដើម្បីជួបជាមួយលោកគ្រូជៀង និងជួបជាមួយប្រធានមន្ទីរធម្មការនិងសាសនាខេត្តតាកែវ នៅមន្ទីរពេទ្យភ្នែកតាកែវ។ ខ្ញុំបានដួលម៉ូតូ ពេលខ្ញុំទៅដល់មន្ទីរពេទ្យភ្នែកខ្ញុំពោរពេញដោយឈាម ក្រោយមកខ្ញុំបានតស៊ូជិះម៉ូតូបន្តមកជួបលោកឪពុក លី នៅកំពតទៀត។ ក្រោយមកយើងបានជួលផ្ទះ ខ្ញុំជាមួយលោកឪពុក លី បាននៅកំពតអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំ យើងមានជីវិតដូចតាឥសីម្យ៉ាង។ មានន័យថា យើងរស់នៅតែពីរនាក់ អធិដ្ឋានពេលព្រឹក ពេលល្ងាច ទេសនាឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ក្រោយមកមានក្មួយលោកឪពុក លី (សាម៉ន)។ យើងបានចែកការងារគ្នា ដោយលោកឪពុក លី ទៅជុំគិរីដែលមានគ្រួសារមួយ (មីងអាន) ខ្ញុំទៅចំការទៀងដោយមានគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ (លោកគ្រូជៀង)។ ពីថ្ងៃចន្ទដល់ថ្ងៃសុក្រ យើងនៅកំពតពីរនាក់ យើងបានរស់នៅរបៀបនេះរហូតដល់យើងបានឃើញ នៅក្បែរព្រះវិហារយើងមានកន្លែងមួយ (អូស្កូ)។ អូស្កូ ជាអាគារចាស់ពីសម័យឆ្នាំ១៩៩៣ ក្រោយមកយើងបានទិញ ហើយខ្ញុំទាំងពីរនាក់បានរិះគិតជាមួយគ្នាថា ដើម្បីចាប់ផ្តើមយើងបានប្រមូលសិស្ស-និស្សិតខ្លះៗ។ ដូច្នេះ យើងបានប្រមូលពីចំការទៀងខ្លះៗ ដើម្បីចាប់ផ្តើមបេសកកម្មនៅកំពតយ៉ាងពេញលក្ខណៈ។
នៅឆ្នាំ២០០៤ បងស្រី ស៊ីងកូ (បងស្រីជប៉ុន) បានមកដល់កំពត ដើម្បីចាប់ផ្តើមបេសកកម្មតាមរយៈសាលាមត្តេយ្យ ការអប់រំ និងជាពិសេសគាត់បានទទួលខុសត្រូវមណ្ឌលយុវនារី។ ដូច្នេះ យើងមានមណ្ឌលយុវនារីជាមួយបងស្រី យើងមានមណ្ឌលយុវជន អូស្កូ ដែលមាន ហ៊ុន អាន និងសិស្សខ្លះៗបានរស់នៅជាមួយគ្នា។ នេះជាពូជដំបូងនៃព្រះសហគមន៍នៅកំពត ខ្ញុំនិងលោកឪពុក លី បានរស់នៅទីនេះពីឆ្នាំ២០០២ដល់ឆ្នាំ២០០៧។ នៅឆ្នាំ២០០៧ លោកឪពុក លី ទៅបន្តការសិក្សានៅប្រទេសបារាំង ហើយខ្ញុំត្រូវបានលោកអភិបាល អេមីល ឱ្យធ្វើជាតំណាងពេញសិទ្ធិ។ ដោយសារខ្ញុំមានការងារច្រើន លោកអភិបាល អេមីល ក៏បានបែងចែកតំបន់កំពតនិងតាកែវ ដែលមានលោកឪពុក សុន ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវកំពតនៅខែសីហា ឆ្នាំ២០០៧។ ដូច្នេះ ពីដើមឆ្នាំរហូតដល់ខែសីហា ខ្ញុំរត់កំពតនិងតាកែវម្នាក់ឯង មានលោកតាម្នាក់នៅត្រពាំងរពៅ បានមកស្តីឱ្យខ្ញុំថា “លោកឪពុកមិនដែលទៅថ្វាយអភិបូជានៅកន្លែងយើងសោះ”។
ក្នុងរយៈពេលប្រាំឆ្នាំ ដែលខ្ញុំនិងលោកឪពុក លី បាននៅជាមួយគ្នាពីរនាក់ យើងបានធ្វើឱ្យកំពត ជុំគិរី ចំការទៀង បានរីកចម្រើន។ ត្រពាំងរពៅបាននៅជាមួយព្រែកប្រស់ និងបានចាប់ផ្តើមជាមួយកោះស្លាតិចតួច ក្រោយមកលោកឪពុក សុន ជាអ្នកដែលបានសាងសង់ច្រើននៅទីនោះ។ ខ្ញុំបានទៅដល់ភ្នំវល្លិ៍ កន្លែងដែលបងស្រីម៉ារីអង់នៅសព្វថ្ងៃ ដើម្បីជួយក្រុមគ្រួសារដែលរស់នៅជាមួយមេរោគអេដស៍។ បន្តិចម្តងៗ យើងបានទិញផ្ទះនៅកំពតនេះ (ជាព្រះវិហារចាស់) ក្នុងបន្ទប់អធិដ្ឋានយើងមានរូបនៅក្នុងកញ្ចក់ដែលមានភ្នំបូកគោ មានសមុទ្រកែប មានព្រះយេស៊ូដែលចាប់កំណើតជាមនុស្សដ៏ពិតប្រាកដ បានដើរតាមឆ្នេរសមុទ្រដើម្បីត្រាស់ហៅសាវ័កដំបូង។ ដូចយើងបានស្តាប់នៅក្នុងអត្ថបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ “ចំពោះអ្នកវិញសូមអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ”។ នេះជាព្រះយេស៊ូដែលបានចាប់ផ្តើម ដើម្បីប្រមូលបងប្អូន និងចាប់ផ្តើមប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្នុងធម៌មេត្តាករុណា។ បន្តិចម្តងៗ តាមរយៈធម៌មេត្តាករុណាយើងបានចាប់ផ្តើមមានវត្តមានជាមួយចាស់ជរា ជាមួយកូនក្មេង ជាពិសេសយើងចាប់ផ្តើមមានសាលារៀន បង្រៀនគួរ។ រហូតដល់បងស្រីជប៉ុន បានសាងសង់ជាមជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌ ដែលមានបណ្ណាល័យ មានកន្លែងហាត់របាំ មានបន្ទប់ហូបទឹកតែបែបជប៉ុន មានបន្ទប់កុំព្យូទ័រ និងសាលាបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស។
លោកឪពុក លូកា បានបន្តពីលោកឪពុក សុន ពីឆ្នាំ២០១០រហូតមកដល់ឆ្នាំ២០២២នេះ បានជួយបម្រើដើម្បីឱ្យកន្លែងយើងចាប់ផ្តើមមានជីវិត។ នៅទីក្រុងរ៉ូម នៅព្រះវិហារសន្តក្លេម៉ង់ នៅជាន់ក្រោមមានគេគោរពព្រះអាទិទេព ក្រោយមកមានកន្លែងដែលគ្រីស្តបរិស័ទជួបជុំគ្នានៅក្នុងផ្ទះ ក្រោយមកទៀតមានកូនព្រះវិហារមួយនៅខាងលើ។ នៅកំពតនេះក៏ដូចគ្នាដែរ ដំបូងយើងមានផ្ទះចាស់ដែលខ្ញុំបានទិញ ក្រោយមកមានស្នាដៃរបស់លោកឪពុក សុន និងក្រោយមកទៀតមានស្នាដៃរបស់លោកឪពុក លូកា។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលយើងដឹងគឺយើងបានបន្តពីដើមបន្តិចម្តងៗ ដើម្បីសាបព្រោះ ដើម្បីឱ្យព្រះសហគមន៍មានជីវិត។ នេះជាប្រវត្តិសាស្ត្រខ្លីៗ ដោយចាប់ផ្តើមជីវិតជាតាឥសី ដោយអធិដ្ឋានទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ និងបន្តជាមួយបងប្អូនដើម្បីឱ្យបងប្អូនទៅជាគ្រីស្តទូត ទៅជាសាសនៈទូត។ ដោយសារនៅកំពតនេះ យើងមិនបានចាប់ផ្តើមព្រះសហគមន៍ជាមួយបងប្អូននៅកំពតប៉ុន្មានទេ យើងមានលោកយាយម្នាក់ យើងមានលោកតាលក់នំបុ័ងដែលបានទទួលការអប់រំជំនឿនិងពិធីជ្រមុជទឹក។ ដូច្នេះ ជីវិតរបស់ព្រះសហគមន៍យើងមកដោយសារគ្រីស្តទូតពីដើមមកពីចំការទៀង មកពីជុំគិរី មកពីកោះស្លា មកពីត្រពាំងរពៅ មកពីព្រែកប្រស់ មកពីកែប។ ដោយដឹងថា យើងទាំងអស់គ្នាយើងធ្វើដូចម្តេចដើម្បីផ្តល់សក្ខីភាពអំពីជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យយើង។
ព្រះសហគមន៍របស់យើងដូចពីដើម “លោកប៉ូលបានស្នាក់នៅផ្ទះដែលលោកបានជួលនោះអស់រយៈពេល២ឆ្នាំ”។ នេះជារបៀប ជាផ្លូវ ដើម្បីឱ្យយើងបន្តប្រកាសដំណឹងល្អ លោកប៉ូលបានធ្វើកិច្ចការជាច្រើន “តែងតែទទួលអស់អ្នកដែលមកជួបលោក លោកប្រកាសព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបង្រៀនសេចក្តីអំពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូគ្រីស្ត ដោយចិត្តអង់អាច និងដោយគ្មានអ្វីមករារាំងលោកឡើយ”។ គាត់បានយកចិត្តទុកដាក់ ទីមួយដើម្បីស្វាគមន៍មនុស្សដែលមកជួបគាត់ ទីពីរដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ ដោយសារគោលដៅរបស់យើងគឺធ្វើដូចម្តេចដើម្បីនិយាយអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពោរពេញដោយ សេចក្តីសុខសាន្ត សេចក្តីសង្ឃឹម សេចក្តីស្រឡាញ់ ចេះយល់ចិត្តគ្នា ចេះបង្កើតសុខសន្តិភាព ចេះបង្កើតសុខដុមរមនា។
នៅឆ្នាំ២០០៤ យើងបានចាប់ផ្តើមកម្មវិធីសួរសុខទុក្ខអ្នកដែលជាប់ក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង បន្តិចម្តងៗយើងបានចូលជាមួយអន្តរសាសនាក្នុងកម្មវិធីនេះជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ដូច្នេះ យើងបានប្រកាសព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនដោយបង្ខំ ប៉ុន្តែដោយផ្តល់សក្ខីភាពអំពីជីវិត ជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យ។ ដោយយកចិត្តទុកដាក់អប់រំដូចលោកប៉ូលពីដើម គាត់អប់រំដោយមានចិត្តអង់អាច ប៉ុន្តែអប់រំអំពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត មិនមែនតែអប់រំទូទៅ។ ដូច្នេះ ពេលយើងឃើញបីចំណុចនេះ ខ្ញុំគិតថាសម្រាប់លោកឪពុកទាំងអស់ដែលទទួលព្រះសហគមន៍ថ្មីៗ ឱ្យយើងយករបៀបលោកប៉ូល។ លោកប៉ូលគាត់នៅ និងស្វាគមន៍បងប្អូនដែលមកជួបគាត់ គាត់ប្រកាសអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គាត់បង្រៀនអំពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដោយចិត្តក្លាហាន។ ដូច្នេះ នេះជាផ្លូវសម្រាប់យើងជាលោកឪពុក សម្រាប់យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ សម្រាប់យើងដែលជាសាសនៈទូត។ យើងជាសាសនៈទូតទាំងអស់គ្នា ដើម្បីណែនាំឱ្យដំណឹងល្អដែលយើងបានទទួលនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ទៅដល់បងប្អូនទាំងអស់។
“ចំពោះអ្នកវិញសូមអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ” នេះជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានត្រាស់ហៅយើង មិនមែនតែអង្គុយនៅក្នុងបន្ទប់របស់យើង ប៉ុន្តែយើងចេញដើម្បីទៅកន្លែងដែលបងប្អូនកំពុងមានសេចក្តីត្រូវការ ដើម្បីទៅកន្លែងដែលមានបងប្អូនកំពុងរងទុក្ខលំបាក។ យើងដឹងថាព្រះសហគមន៍នៅកំពត ជាព្រះសហគមន៍ដែលនៅខ្សោយមិនទាន់រឹងមាំទេ ដូច្នេះយើងត្រូវតែបន្តប្រកាសដំណឹងល្អ។ យើងកុំភ្លេចថា ព្រះយេស៊ូគ្មានកន្លែងដើម្បីស្នាក់នៅទេ ព្រះយេស៊ូទៅពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ ដើម្បីណែនាំឱ្យដីអាថ៌មានជីវិត។
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ យើងអធិដ្ឋានដើម្បីឱ្យយើងទាំងអស់គ្នាទៅជាគ្រីស្តទូត ទៅជាសាសនៈទូត ដើម្បីឱ្យព្រះវិហារថ្មីនេះទៅជាព្រះដំណាក់ដែលស្វាគមន៍បងប្អូន ដែលជាបងប្អូនរបស់យើងពិតមែន។ ថ្ងៃនេះ យើងឧទ្ទិសព្រះវិហារនេះដល់សន្ត អូគូស្តាំង ខ្ញុំរំភើបដោយសារថ្ងៃនេះយើងមានធាតុរបស់សន្ត អូគូស្តាំង។ សន្ត អូគូស្តាំង ដែលរស់នៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី៤ មានន័យថាជាង១៧០០ឆ្នាំមុន យើងមានធាតុរបស់គាត់ដែលយើងនឹងដាក់នៅក្នុងអាសនៈនៃព្រះវិហារថ្មីនេះ។ យើងត្រូវការនឹកឃើញម្តាយរបស់សន្ត អូគូស្តាំង ដែលឈ្មោះ ម៉ូនីកា គាត់បានអធិដ្ឋានច្រើនដើម្បីឱ្យកូនគាត់ដែលវង្វេងរកឃើញផ្លូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ម្តាយបានយំហើយយំទៀត ដើម្បីឱ្យកូនកែប្រែចិត្តគំនិត គាត់បានអធិដ្ឋានរហូតដល់កូនរបស់គាត់ (អូគូស្តាំង) បានភ្ញាក់ស្មារតី។ ថ្ងៃនោះគាត់ភ្ញាក់ដោយនិយាយថា “ខ្ញុំល្ងង់ម្ល៉េះ យូរឆ្នាំហើយខ្ញុំចង់រកឃើញផ្លូវនៃជីវិត ខ្ញុំមិនដែលយល់ថាព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយខ្ញុំពីដើម ព្រះជាម្ចាស់បានកសាងព្រះដំណាក់របស់ព្រះអង្គនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំពីដើម ខ្ញុំមិនដែលដឹង ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះជាថ្ងៃពិសេសដោយសារថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានរកឃើញវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ”។
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ ពិតមែនព្រះដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះវិហារដ៏សក្ការៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនតែអាគារទេប៉ុន្តែជាដួងចិត្តរបស់យើង ជាយើងរៀងៗខ្លួនដែលពោរពេញដោយវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ ថ្ងៃនេះខ្ញុំអធិដ្ឋានដើម្បីឱ្យព្រះសហគមន៍របស់យើងនៅកំពត ព្រះសហគមន៍របស់យើងនៅក្នុងភូមិភាគភ្នំពេញ និងប្រទេសកម្ពុជា ទៅជាព្រះសហគមន៍មួយដែលមើលឃើញវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលគង់នៅជាមួយយើង ដែលស្រឡាញ់យើង ដែលជម្រុញយើង ឱ្យយើងទៅប្រកាសអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលកំពុងយាងមក។ អាម៉ែន៕
+ លោកអភិបាល អូលីវីយ៉េ ជ្មីតហស្លេ
អភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកកម្ពុជា
ភូមិភាគភ្នំពេញ
