“គំរូរបស់ប៉ូលីនចារីកូ”
| អត្ថបទទី១៖ កិច្ចការ ១៥,១-២.២២-២៩សូមឲ្យបងប្អូនបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ។ កក ១៥,២៩អត្ថបទទី២៖ វិវរណៈ ២១,១០-១៤.២២-២៣កូនចៀមជាចង្កៀងរបស់ក្រុង។ វវ ២១,២៣ដំណឹងល្អ៖ យ៉ូហាន ១៤,២៣-២៩ខ្ញុំផ្ដល់សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ខ្ញុំឲ្យអ្នករាល់គ្នា។ យហ ១៤,២៧ |
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់
ថ្ងៃនេះ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា “ខ្ញុំទុកសេចក្តីសុខសាន្តឱ្យអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំផ្តល់សេចក្តីសុខសាន្តរបស់ខ្ញុំឱ្យអ្នករាល់គ្នា”។ ជាពេលវេលា ដែលព្រះយេស៊ូកំពុងរៀបចំចេញធ្វើដំណើរទៅស្ថានបរមសុខ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសន្យាដល់យើងទាំងអស់គ្នា “ខ្ញុំមិនទុកឱ្យអ្នករាល់គ្នានៅខ្លួនឯង ព្រះអង្គដែលជួយការពារ គឺព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដែលព្រះបិតាចាត់ឱ្យមកក្នុងនាមខ្ញុំ នឹងបង្រៀនសេចក្តីទាំងអស់ដល់អ្នករាល់គ្នា ព្រមទាំងរំលឹកអ្វីៗដែលខ្ញុំបានប្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាផង”។
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ ថ្ងៃនេះដែលយើងធ្វើអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាស ជាពេលវេលាមួយយ៉ាងពិសេស សម្រាប់ប្អូនៗ ក៏ដូចជាសម្រាប់ព្រះសហគមន៍របស់យើង។ ដើម្បីទទួលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ “ខ្ញុំនឹងចាត់ព្រះអង្គដែលជួយការពារ” ព្រះអង្គដែលបង្រៀន ព្រះអង្គដែលរំលឹកអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រៀនប្រដៅយើងខ្ញុំ។ ព្រះអង្គដែលជួយការពារ ព្រះអង្គដែលបង្រៀន ព្រះអង្គដែលរំលឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនីមួយៗ គឺព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ ថ្ងៃនេះ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសម្រាប់យើង ដើម្បីណែនាំឱ្យនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ យើងចូលនៅក្នុងរបៀបថ្មីដែលព្រះយេស៊ូបានរៀបចំឱ្យ “អ្នកណាស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងប្រព្រឹត្តតាមពាក្យខ្ញុំ ព្រះបិតាខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់អ្នកនោះ ហើយព្រះបិតានិងខ្ញុំក៏នឹងមកតាំងលំនៅនៅក្នុងអ្នកនោះដែរ”។ នេះជាដំណឹងមួយយ៉ាងពិសេស ដោយដឹងថាប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូនិងព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់បងប្អូនឯទៀតៗ។ គឺព្រះបិតានិងព្រះយេស៊ូផ្ទាល់ដែលមកនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង ដើម្បីសាងសង់ផ្ទះផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង។ ហេតុនេះហើយ យើងដឹងថាយើងមិនមែនឯកោ យើងមិនមែនម្នាក់ឯង នៅក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធយើងមានវត្តមានរបស់ព្រះបិតា និងព្រះបុត្រាដែលណែនាំឱ្យយើងចេះស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។
ថ្ងៃនេះ សម្រាប់ព្រះសហគមន៍នៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូលជាថ្ងៃពិសេស ដោយសារថ្ងៃនេះព្រះសហគមន៍បានទទួលស្គាល់លោកស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះ ប៉ូលីនចារីកូ ទៅជាអ្នកពោរពេញដោយសុភមង្គល ដែលជាដំណាក់កាលទីមួយមុនទៅជាសន្តសន្តី។ ប៉ូលីនចារីកូ ជាយុវនារីបារាំងម្នាក់ជាគំរូដែលព្រះសហគមន៍ប្រទានឱ្យយើង គាត់កើតក្នុងគ្រួសារអ្នកមានក្នុងឆ្នាំ១៧៩៩ គាត់បានស្លាប់ដោយសារជំងឺនៅក្នុងឆ្នាំ១៨៦២។ គាត់បានទៅជាមនុស្សម្នាក់ដែលពោរពេញដោយសុភមង្គល ទទួលស្គាល់ដោយព្រះសហគមន៍ ដោយសារគាត់បានបង្កើតក្រុមដើម្បីឧបត្ថម្ភសាសនៈទូត ដែលបានទៅប្រកាសដំណឹងល្អតាមប្រទេសនីមួយៗនៅក្នុងពិភពលោក។ ជាក្រុមដែលគាំទ្រ លើកទឹកចិត្ត ឧបត្ថម្ភសាសនៈទូតនៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល ចាប់ពីឆ្នាំ១៨២២រហូតដល់ពេលនេះ មានន័យថាខួប២០០ឆ្នាំហើយ។ រាល់ឆ្នាំនៅក្នុងសប្តាហ៍ទី៣ក្នុងខែតុលា យើងគោរពទិវាប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្នុងពិភពលោក ព្រះសហគមន៍នីមួយៗប្រមូលលុយតង្វាយ ដើម្បីផ្ញើទីក្រុងរ៉ូម។ ក្រោយមកទីក្រុងរ៉ូម បែងចែកជួយឧបត្ថម្ភតាមប្រទេសដែលមានសេចក្តីត្រូវការ នៅប្រទេសកម្ពុជាក៏យើងបានទទួលលុយច្រើនរាល់ឆ្នាំ។ សម្រាប់កុមារ សម្រាប់យុវជន សម្រាប់សាលា សម្រាប់សាងសង់ព្រះវិហារតូច សាងសង់មណ្ឌលសកម្មភាព រៀបចំកម្មវិធីកូនក្មេងមានពិការភាព កាយរិទ្ធិ ដើម្បីឧបត្ថម្ភភូមិភាគប្រចាំ…។
នេះជាសញ្ញាសម្គាល់ នៃព្រះសហគមន៍នៅក្នុងពិភពលោកដែលជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ជាពិសេសនៅក្នុងប្រទេសដែលមានសេចក្តីត្រូវការនៅក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អ។ នេះជាប៉ូលីនចារីកូ ដែលបានបង្កើតសមាគមន៍ប្រកាសដំណឹងល្អ ឧបត្ថម្ភដល់សាសនាទូតនីមួយៗនៅក្នុងពិភពលោក។ នៅក្នុងជីវិតរបស់ប៉ូលីនចារីកូ មាន៤ចំណុចដែលខ្ញុំចង់ចែករំលែកជាមួយបងប្អូនទាំងអស់ ជាពិសេសដល់យុវជនយុវនារីដែលទទួលអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាសថ្ងៃនេះ៖
ចំណុចទី១ គាត់បានកែប្រែចិត្តគំនិតនៅពេលគាត់ជាយុវនារី គាត់ជាគ្រីស្តបរិស័ទពីដើម គាត់មានជំងឺមួយយ៉ាងធ្ងន់។ ម្តាយគាត់ស្រឡាញ់កូនខ្លាំងណាស់ បានអធិដ្ឋានថា “ខ្ញុំសុខចិត្តលះបង់ចោលជីវិត បូជាជីវិតខ្ញុំដើម្បីឱ្យកូនខ្ញុំបានជាសះស្បើយ”។ ក្រោយមកពិតមែន ម្តាយគាត់បានស្លាប់និងគាត់បានជាសះស្បើយ នៅពេលនោះគាត់បាននឹកឃើញម្តាយដែលបានលះបង់ចោល ម្តាយដែលបានខិតខំអធិដ្ឋានដើម្បីឱ្យកូនមានសុខភាពល្អវិញ។ គឺជាការអស្ចារ្យ ដូច្នេះគាត់សុខចិត្តលះបង់ចោលជីវិតជាយុវនារីដែលចូលចិត្តដើរលេង ចូលចិត្តសប្បាយ ដើម្បីផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ គាត់បានផ្ញើជីវិត ទាំងថ្វាយខ្លួន ទាំងថ្វាយវិញ្ញាណទៅលើព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង ដើម្បីបម្រើព្រះជាម្ចាស់និងព្រះសហគមន៍។
ចំណុចទី២ នៅឆ្នាំ១៨១៧ គាត់មានអាយុតែ១៨ឆ្នាំ គាត់បានបង្កើតសមាគមន៍នារី ដើម្បីភ្ជាប់ជាមួយព្រះបេះដូងរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលមនុស្សលោកមិនសូវស្គាល់ និងជួនកាលមនុស្សលោកមើលងាយ។ ដូច្នេះ គាត់បានបង្កើតសមាគមន៍មួយដើម្បីឱ្យមនុស្សលោកអាចទទួលស្គាល់ថា ព្រះបេះដូងរបស់ព្រះយេស៊ូពោរពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់។ មានយុវនារីមួយចំនួន បានចូលជាមួយគាត់ដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកជំងឺ លើកទឹកចិត្តដល់អ្នកក្រីក្រ លើកទឹកចិត្តដល់មនុស្សដែលសង្គមលះបង់ចោល។ ដោយដឹងថា នៅពេលយើងលះបង់ចោលអ្នកក្រីក្រម្នាក់ ដូចជាយើងចោលព្រះយេស៊ូ នៅពេលយើងលះបង់ចោលអ្នកជំងឺម្នាក់ឱ្យគាត់ស្លាប់ បីដូចជាយើងចោលព្រះយេស៊ូ។ ដូច្នេះ សមាគមន៍ព្រះបេះដូងរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលមនុស្សមើលមិនស្គាល់ ជាសមាគមន៍មួយយ៉ាងពិសេសដើម្បីលើកទឹកចិត្តមនុស្សតូចតាច និងដើម្បីឱ្យមនុស្សលោកមើលឃើញព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ សព្វថ្ងៃណែនាំឱ្យយើងមានជីវិតពិតមែន។
ចំណុចទី៣ នៅឆ្នាំ១៨២២គាត់មានអាយុតែ២៣ឆ្នាំ គាត់បានបង្កើតសមាគមន៍ដើម្បីជួយឧបត្ថម្ភសាសនៈទូត ដែលកំពុងពិបាកនៅក្នុងប្រទេសនានា។ បងគាត់ជានិស្សិតទេវៈវិទ្យាល័យ បងគាត់បានលឺថាសាសនៈទូតនៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម ប្រទេសចិន ប្រទេសជប៉ុន ប្រទេសភូមា ប្រទេសឡាវ… កំពុងក្រីក្រមែនទែន កំពុងពិបាកមែនទែន។ ឥតមានលុយ និងមានការបៀតបៀនទៀត មានប្រទេសខ្លះរដ្ឋាភិបាលបានចាប់និងសម្លាញ់គេទៀតផង។ នៅពេលនោះគាត់គិតថា ទោះបីខ្ញុំនៅក្មេងអាយុតែ២៣ឆ្នាំ ខ្ញុំធ្វើដូចម្តេចដើម្បីជួយឧបត្ថម្ភសាសនៈទូត ដូច្នេះគាត់បានបង្កើតសមាគមន៍មួយថ្មី គឺសមាគមន៍ព្រះមាលាដ៏មានជីវិត។ គាត់បានណែនាំនៅប្រទេសបារាំង និងក្រោយមកទៅដល់ប្រទេសនានានៅក្នុងពិភពលោក ដោយប្រមូលយុវជនយុវនារី មីងពូ លោកតាលោកយាយ១៥នាក់។ ដោយដឹងថា នៅក្នុងផ្គាំពេញមាន១៥អាថ៌កំបាំង ដូច្នេះនៅក្នុងមួយក្រុមមាន១៥នាក់ ដោយម្នាក់ៗទទួលអាថ៌កំបាំងមួយ ដែលត្រូវការសូត្រផ្គាំ១០។ នៅពេលគេសូត្រ គេត្រូវការជួយឧបត្ថម្ភលុយ១កាក ហើយផ្ញើដល់សាសនៈទូត។ គាត់បានចាប់ផ្តើមដោយក្រុមតូច ក្រោយមកសមាគមន៍នេះរីកចម្រើនលូតលាស់នៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល ណែនាំឱ្យយើងមានគ្រីស្តបរិស័ទយ៉ាងច្រើន ទាំងអធិដ្ឋានសូត្រផ្គាំ ទាំងជួយប្រមូលលុយឧបត្ថម្ភសាសនៈទូតនៅក្នុងប្រទេសដែលកំពុងមានទុក្ខលំបាក។
ចំណុចទី៤ ដោយសារគាត់ជាយុវនារីសកម្ម គាត់បានឃើញនៅក្នុងសម័យនោះមានរោងចក្រថ្មីៗច្រើន។ កម្មករ កម្មការិនីគេទៅធ្វើការ តែគេឥតមានពេលដើម្បីអធិដ្ឋាន ឥតមានពេលដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ គាត់បានសម្រេចចិត្តបង្កើតរោងចក្រកាតូលិក ដែលមានសុទ្ធតែកម្មករកម្មការិនីជាគ្រីស្តបរិស័ទ។ ដូច្នេះ នៅក្នុងម៉ោងធ្វើការគេមានពេលវេលាដើម្បីអធិដ្ឋាន ពេលវេលាដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពេលវេលាដើម្បីជាប់ជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ គេធ្វើការផង គេអធិដ្ឋានផង ដោយសារគេនៅក្នុងរោងចក្រដែលមានសុទ្ធតែគ្រីស្តបរិស័ទ។ នេះជាការអស្ចារ្យមួយដែលគាត់បានបង្កើត គឺជារោងចក្រកាត់ដេរមួយសម្រាប់គ្រីស្តបរិស័ទឱ្យគេមានពេលដើម្បីអធិដ្ឋាន ដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងធ្វើការផង។
ពេលយើងបានស្តាប់ជីវិតរបស់ប៉ូលីនចារីកូ អស្ចារ្យមែនទែនគាត់ជាយុវនារីម្នាក់ដែលមានកម្លាំងណាស់។ សព្វថ្ងៃ សមាគមន៍ឧបត្ថម្ភសាសនៈទូតដែលប្រកាសដំណឹងល្អ មាននៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល រាល់ឆ្នាំបានប្រមូលលុយជិត ១២០លានដុល្លារអាមេរិក ដើម្បីជួយដល់ប្រទេសនានានៅក្នុងពិភពលោកដែលកំពុងប្រកាសដំណឹងល្អ។ ចេញពីយុវនារីម្នាក់នេះ២០០ឆ្នាំមុន នេះជាការអស្ចារ្យមួយ ហើយគាត់បានណែនាំឱ្យយើងយល់ថា យើងត្រូវការភ្ជាប់ជាមួយប្រភពនៃជីវិតរបស់យើង គឺព្រះជាម្ចាស់។ ឱ្យយើងអធិដ្ឋានផង ឱ្យយើងស្រឡាញ់យ៉ាងសកម្ម យ៉ាងជាក់ស្តែង តាមរយៈសមាគមន៍យុវនារីសម្រាប់អ្នកក្រីក្រ តាមរយៈសមាគមន៍ព្រះមាលាដ៏មានជីវិត ដើម្បីអធិដ្ឋានផងប្រមូលលុយផង សម្រាប់ការប្រកាសដំណឹងល្អ តាមរយៈរោងចក្រកាតូលិកដើម្បីឱ្យមានពេលអធិដ្ឋាននិងធ្វើការផង។
សម្រាប់យើងសព្វថ្ងៃ យើងត្រូវការពិចារណាដែរ តើជីវិតរបស់យើង យើងបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់សង្គមយើង? អ្វីខ្លះសម្រាប់ប្រកាសដំណឹងល្អ? អ្វីខ្លះសម្រាប់ធ្វើជាគ្រីស្តបរិស័ទសកម្ម? ខ្ញុំជឿថាយុវនារីប៉ូលីនចារីកូ ជាគំរូមួយដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។ ជីវិតរបស់គាត់ចុងក្រោយពិបាក គាត់មានជំងឺ គាត់ទៅដល់ទីក្រុងរ៉ូម គាត់អធិដ្ឋានសន្តហ្វីលូមែន និងការអស្ចារ្យកើតឡើងគឺគាត់បានជាសះស្បើយ។ គាត់បានជួបសម្តេចប៉ាប និងបានក្លាយជាទីប្រឹក្សារបស់សម្តេចប៉ាបនៅសម័យនោះក្នុងទីក្រុងរ៉ូម។ នៅពេលគាត់ស្លាប់គ្មាននរណាដែលរវីរវល់ជាមួយគាត់ ដោយដឹងថាគាត់បានបូជាជីវិតនៅក្បែរឈើឆ្កាង។
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ គាត់មិនចង់មានឈ្មោះល្បី ប៉ុន្តែគាត់ដឹងថាព្រះជាម្ចាស់ដឹងទាំងអស់អ្វីដែលសំខាន់យើងបានទទួលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ បានណែនាំឱ្យយើងអធិដ្ឋាន ណែនាំឱ្យយើងដឹងថាព្រះជាម្ចាស់មានវត្តមាននៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ណែនាំឱ្យយើងចេះស្រឡាញ់បងប្អូនឯទៀតៗ។ ប៉ូលីនចារីកូ គាត់នៅក្នុងសម័យសន្តយ៉ូហានម៉ារីវីយ៉ាណេ ជាឧបការីសម្រាប់លោកបូជាចារ្យ និស្សិតទេវៈវិទ្យាល័យ។ គាត់បានជួបគ្នាច្រើនដង មានថ្ងៃមួយយ៉ូហានម៉ារីវីយ៉ាណេ បានជូនឈើឆ្កាងមួយទៅប៉ូលីនចារីកូ នៅក្នុងឈើឆ្កាងនេះគាត់បានសរសេរថា “យើងមានព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គគត់ដែលជាសាក្សីរបស់យើង យើងមានព្រះយេស៊ូគ្រីស្តតែមួយអង្គគត់ដែលជាគំរូរបស់យើង យើងមានព្រះនាងម៉ារីតែម្នាក់គត់ដែលគាំទ្រនិងលើកទឹកចិត្តយើងជានិច្ច ជីវិតរបស់យើងមានកិច្ចការតែមួយគត់ដែលសំខាន់ គឺធ្វើអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ដោយបូជាជីវិត”។
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ បន្តិចទៀតយើងទូលអង្វរព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធយាងមក ឱ្យយើងទុកព្រះបន្ទូលនេះនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង យើងមានព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គគត់ដែលជាសាក្សីអំពីស្នាដៃនៃជីវិតរបស់យើង។ យើងមានព្រះយេស៊ូគ្រីស្តតែមួយព្រះអង្គគត់ដែលជាគំរូសម្រាប់យើង យើងមានព្រះនាងម៉ារីតែម្នាក់គត់ដែលលើកទឹកចិត្ត និងធ្វើដំណើរជាមួយយើងជានិច្ច។ ជីវិតរបស់យើងរកឃើញតម្លៃ នៅពេលយើងចេះតែស្រឡាញ់និងស្រឡាញ់ ដោយបូជាជីវិតទៅលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដ៏ពិតប្រាកដ។ អាម៉ែន៕
+ លោកអភិបាល អូលីវីយ៉េ ជ្មីតហស្លេ
អភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកកម្ពុជា
ភូមិភាគភ្នំពេញ
