លោករិជឈី ហ្វែរណាន់ដូ ដែលសិស្សពិការតែងហៅលោកថា ជាវីរជនសម្រាប់ពួកគេ ត្រូវបានរំលឹកខួប២៦ឆ្នាំនៃមរណភាពរបស់លោក។
ក្រុមគ្រួសារសហជីវិនព្រះយេស៊ូ និងសហការីប្រារព្ធខួប២៦ឆ្នាំនៃមរណភាពលោករិជឈី ហ្វែរណាន់ដូ ដែលបានទទួលមរណភាពដោយឧបទ្ទេវហេតុផ្ទុះគ្រាប់បែកដៃកាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៩៦ នៅសាលាបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈជនពិការបន្ទាយព្រាប ក្នុងស្រុកអង្គស្នួល ខេត្តកណ្តាល។
សាលាបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈជនពិការបន្ទាយព្រាប ជាកន្លែងបេសកកម្មដំបូងរបស់លោករិជឈី ក្នុងនាមជានិស្សិតទេវវិទ្យាល័យដែលកំពុងចុះកម្មសិក្សានៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
នៅក្នុងពិធីអភិបូជារំឭកខួបនេះ លោកបូជាចារ្យតូតែត បាណេណាល់ ជាជនជាតិហ្វីលីពីន និងជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោករិជឈី បានអានលិខិតរបស់លោករិជឈីដែលបានសរសេរក្នុងឱកាសបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌប្រពៃណីខ្មែរនាឆ្នាំ១៩៩៦មុនលោកទទួលមរណភាព ជូនដល់អ្នកចូលរួមជាពិសេសក្រុមគ្រួរសារលោករិជឈីបានស្ដាប់។ ក្នុងលិខិតនោះ លោករិជឈីបានបញ្ជាក់ពីអំណរសប្បាយរបស់គាត់ក្នុងបេសកកម្មនៅកម្ពុជា។ លើសពីនេះទៀត លោកមានបំណងពង្រឹងនិងពង្រីកសកម្មភាពជនពិការនៅប្រទេសកម្ពុជា តាមរយៈការកសាងទំនាក់ទំនងឱ្យកាន់តែជិតស្និទ្ធជាមួយជនពិការនិងជនក្រីក្រនៅតាមភូមិ។
លោកបូជាចារ្យ តូតែត មានប្រសាសន៍ទៀតថា រិជឈីបានស្លាប់ដោយសារគាត់ព្យាយាមសម្របសម្រួល និងការពារសិស្សពិការផ្សេងងៗទៀត ខណៈដែលសិស្សម្នាក់ដែលត្រូវបានបញ្ឍប់ការសិក្សា យកគ្រាប់បែកដៃមកគម្រាមបំផ្ទុះដោយខឹងសម្បារ។
លោកបូជាចារ្យបន្តថា គ្រាប់បែកបានជ្រុះចេញពីដៃរបស់សិស្សម្នាក់នោះ នៅក្រោយខ្នងរបស់រិជឈី។ ហើយលោករិជឈីបានស្រវ៉ាឱបជនបង្ក ដើម្បីការពារជីវិតរបស់សិស្សម្នាក់នោះ និងកូនសិស្សមួយចំនួននៅក្បែរនោះ។ លោកតូតែតបន្ថែមថា «ដូច្នេះមានតែបងប្រុសរិជឈីដែលបាត់បងជីវិត៥នាទីក្រោយការផ្ទុះ។»
រយៈពេល២៦ឆ្នាំនេះមានសារៈសំខាន់ ព្រោះ«វត្តមានរបស់បងប្រុសរិជឈី ជាគំរូនិងជាសញ្ញាសម្គាល់នៃការតាំងចិត្តរបស់ក្រុមយើង(សហជីវិនព្រះយេស៊ូ)ដើម្បីធ្វើការ និងរស់នៅទីនេះ ដោយដើរជាមួយបងប្អូនក្នុងជីវិត ហាក់បីដូចជាការថ្វាយខ្លួនដើម្បីប្រយោជន៍បងប្អូននៅកម្ពុជា។» លោកបូជាចារ្យ តូតែត បញ្ជាក់។
ក្នុងពិធីរំឭកខួបនេះ ធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី១៧ ខែតុលា ក្នុងភូមិត្មាតពង សង្កាត់បឹងធំ ខណ្ឌកំបូល រាជធានីភ្នំពេញ ជាទីកន្លែងថ្មីដែលក្រុមសហជីវិនព្រះយេស៊ូបានចាប់ផ្តើមសកម្មភាព បន្ទាប់ពីសាលាបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈជនពិការបន្ទាយព្រាបនៅខេត្តកណ្តាលត្រូវបានបិទ។ ក្នុងពិធីនេះ មានអ្នកចូលរួម៥៥នាក់ ដោយមានដង្ហែរូបថតរបស់លោករិជឈី រួមជាមួយសំឡេងស្មូតនិងច្រៀងតាមព្រះសហគមន៍កាតូលិក ជុំវិញផ្ទះឈើដែលលោករិជឈីធ្លាប់រស់នៅ ដែលត្រូវបានលើកយកមកពីបន្ទាយព្រាបចាស់។
អ្នកចូលរួមបានអុជធូបអធិដ្ឋាន និងជូនផ្កានៅចេតិយដែលមានតម្កល់ឈាមរបស់លោករិជឈី ដែលបានសង់ជារូបព្រហ្មមុខ៤ជាមួយសំណេរ មេត្តា ករុណា មុទិតា និងឧបេក្ខា។
ជាមួយគ្នានេះដែរ អតីតគ្រូបង្រៀនផ្នែកអគ្គិសនីនៅសាលាបន្ទាយព្រាប លោក ឃ្លៀង វ៉ាន់ បញ្ជាក់ថា លោករិជឈី ជាមនុស្សល្អ មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយកូនសិស្សគ្រប់គ្នា និងជាមិត្តល្អរបស់គ្រូគ្រប់រូប។
លោកវ៉ាន់បានរំលឹកពីទិដ្ឋភាពនាថ្ងៃនោះថា ក្រោយពេលឮសំឡេងផ្ទុះ លោកបើកទ្វារមកឃើញលោករិជឈីដេកដួលនិងកំពុងឱបកូនសិស្ស។ លោកបញ្ជាក់ថា «ពេលខ្ញុំលូកដៃទៅលើក ឃើញឈាមនៅក្បាលពីក្រោយនិងកំភួនជើង តែយើងព្យាយាមបញ្ជូនគាត់ទៅមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត្រ តែហួសពេលទៅហើយ។»
រីឯសិស្សឈ្មោះសារ៉ុម ជាជនបង្កបានរត់ទៅសារភាពនៅសាលាស្រុកដោយខ្លួនឯង ហើយសាលាក៏មិនបានបោះបង់គាត់ដែរ ដោយបានទៅសួរសុខទុក្ខនៅពន្ធធនាគា និងឪពុកម្ដាយរបស់លោករិជឈីបានសរសេរលិខិតថ្វាយព្រះមហាក្សត្រ ស្នើលើកលែងទោសដល់ជនបង្កផងដែរ។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់លោកវ៉ាន់។
សាលាបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈជនពិការបន្ទាយព្រាប ពេលនោះមានបង្រៀន ជួសជុលម៉ូតូ ជាងឈើ អគ្គិសនី ជាងផ្សារ កសិកម្ម កាត់ដេរ និងជាពិសេសផ្នែកចម្លាក់ឈើ។
លោករិជឈី ហ្វែរណាន់ដូ ប្រសូតនៅថ្ងៃទី២៧ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧០ ក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន។ លោកបានមកដល់ប្រទេសកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ១៩៩៥ ក្នុងនាមជានិស្សិតទេវវិទ្យាល័យចុះកម្មសិក្សា ដើម្បីរៀនក្លាយជាបព្វជិតក្នុងក្រុមសហជីវិនព្រះយេស៊ូ។ លោកបានរៀនភាសាខ្មែរជាមួយសាសនទូតដែលជាបូជាចារ្យបម្រើនៅកម្ពុជាមាន លោកអូមែរ ជីរ៉ាល់ដូ លោកប្រ៊ុយណូ កូសម៍ និងលោកអន់តូនីសាមី ស៊ូសៃរាជ្យ។ លោករិជឈីជាសិស្សរៀនពូកែ និងបានបញ្ចប់សៀវភៅថ្នាក់ទី២ ក្នុងរយៈពេល៣ខែ។ លោកត្រូវបានប្រធានគ្រួសារសហជីវិនព្រះយេស៊ូ ចាត់លោកឱ្យទៅជួយណែនាំ ក្នុងនាមជាបងប្រុសរបស់សិស្សនៅបន្ទាយព្រាប ដោយមាននាទីថែទាំនិងមើលលើតម្រូវការរបស់យុវសិស្សពិការចំនួន១២ផ្ទះ ដែលផ្ទះនីមួយៗមានចំនួនពី៨ទៅ១០នាក់ កំពុងស្នាក់នៅដើម្បីរៀនវិជ្ជាជីវៈ។ លោកតែងតែដើរតាមភូមិដើម្បីសួរសុខទុក្ខក្រុមគ្រួសារសិស្ស ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងសិក្សាវិជ្ជាជីវៈ ហើយលោកក៏មានតួនាទីជ្រើសរើសសិស្សដើម្បីចូលរៀនវគ្គសិក្សាថ្មីផងដែរ។ នៅទីនោះលោកបានរស់នៅជាមួយ ដូនជីម៉ារី ឡុង អាតនៃគ្រួសារឧបការគុណ និងលោកបូជាចារ្យ អេនរីគេ ហ្វីការេដូ មុននឹងលោកទទួលមុខងារជាអភិបាលព្រះសហគមន៍ភូមិភាគបាត់ដំបង៕
ដោយដាលីស