អភិបូជាអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាស
នៅព្រះសហគមន៍សន្តីម៉ារីញញឹម ចំការទៀង
តាកែវ ថ្ងៃទី២៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៣
| អត្ថបទទី១៖ យេរេមី ២០,១០-១៣ សូម្បីតែមិត្តសម្លាញ់ជិតដិតរបស់ទូលបង្គំ ក៏ចាំតែចាប់កំហុសទូលបង្គំដែរ។ យរ ២០,១០ អត្ថបទទី២៖ រ៉ូម ៥,១២-១៥ ព្រះអំណោយទាននៃការប្រណីសន្ដោស បានហូរមកលើមនុស្សតាមរយៈមនុស្សម្នាក់។ រម ៥,១៥ ដំណឹងល្អ៖ ម៉ាថាយ ១០,២៦-៣៣ កុំខ្លាចអស់អ្នកដែលសម្លាប់បានត្រឹមតែរូបកាយ។ មថ ១០,២៨ |
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់!
ថ្ងៃនេះ ជាពេលវេលាអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ ជីវិតរបស់យើងជាអំណោយទានមួយយ៉ាងពិសេស ដែលយើងទទួលពីព្រះអង្គ។ យើងបានស្ដាប់នៅក្នុងគម្ពីរដំណឹងល្អ ប្រសិនបើគេបៀតបៀនយើង គេមើលងាយយើង គេនិយាយដើមយើង ក៏អត់អីទេ។ ប្រសិនបើ យើងខិតខំដើរតាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត យើងដឹងថានៅក្នុងព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើង លើកទឹកចិត្តយើង ធ្វើដំណើរជាមួយយើងគ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់ទិសទី។ ដូច្នេះ ថ្ងៃនេះនៅពេលយើងមើលឃើញជីវិតរបស់យើងរៀងៗខ្លួន ជាគ្រីស្តបរិស័ទ បងប្អូនអាចនឹកឃើញពីដំណើរជីវិតទូទៅពីថ្ងៃកើត និងនឹកឃើញដំណើរជីវិតជាគ្រីស្តរិស័ទពីថ្ងៃដែលបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹក។
សម្រាប់ខ្ញុំក៏ដូចគ្នាដែរ ខ្ញុំបាននិយាយថាភូមិកំណើតរបស់ខ្ញុំគឺភូមិចំការទៀង និងព្រះសហគមន៍កំណើតគឺព្រះសហគមន៍សន្តីម៉ារីញញឹម។ ពេលយើងនិយាយអំពីកំណើត មានន័យថាជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានកើត កើតសាជាថ្មីដោយសារជីវិតខ្ញុំបានទទួលនៅថ្ងៃទី២៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧០ ចូល៥៤ឆ្នាំដែលឪពុកម្ដាយបានទទួលកូនមួយដ៏តូច។ ខ្ញុំបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹកនៅក្នុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧០ ដូច្នេះនៅពេលយើងទទួលពិធីជ្រមុជទឹក ជាពេលវេលាដែលយើងទទួលជីវិតថ្មី។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានទទួលជីវិតថ្មីម្ដងទៀតនៅពេលចូលនៅក្នុងភូមិចំការទៀង។
ចំណុចទី១ កុំគិតថាយើងជ្រើសរើសផ្លូវរបស់យើង គឺព្រះជាម្ចាស់ដែលបានជ្រើសរើសនិងព្រះជាម្ចាស់ការពារថែរក្សា នៅក្នុងព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោស។ បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ តាមពិតខ្ញុំមិនបានជ្រើសរើសប្រទេសកម្ពុជា ហើយខ្ញុំក៏មិនបានជ្រើសរើសចំការទៀងឡើយ។ ដោយសារ នៅពេលព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់ហៅឲ្យខ្ញុំទៅជាបូជាចារ្យ ពេលខ្ញុំទទួលតែងតាំងជាឧបដ្ឋាកនៅឆ្នាំ១៩៩៧ គឺមេ (MEP) របស់ខ្ញុំដែលបានទទួលពន្លឺពីព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ បានចាត់ខ្ញុំឲ្យត្រៀមខ្លួនចូលនៅទឹកដីប្រទេសកម្ពុជា នៅពេលខ្ញុំទទួលតែងតាំងជាបូជាចារ្យ។ នៅថ្ងៃទី២៨ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៩៨ ខ្ញុំបានទទួលអគ្គសញ្ញាតែងតាំងជាបូជាចារ្យ ក្រោយមកថ្ងៃទី៩ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៨ ខ្ញុំបានមកដល់ទឹកដីកម្ពុជា។ ខ្ញុំចង់ទៅប្រទេសជប៉ុន ដោយសារខ្ញុំស្គាល់ប្រទេសជប៉ុនបីឆ្នាំ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់បានជូនខ្ញុំមកធ្វើដំណើរនៅលើទឹកដីខ្មែរ។ បន្ទាប់ពីបានរៀនភាសាខ្មែរ៣ឆ្នាំហើយ ខ្ញុំស្នើសុំលោកអភិបាល អេមីល ឲ្យខ្ញុំទទួលខុសត្រូសនិស្សិតកាតូលិកនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ ក្រោយមក លោក អេមីល ទទួលពន្លឺពីព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធផ្សេងលោកថា លោកឪពុកលី និងលោកឪពុក អូលីវីយ៉េ ទទួលខុសត្រូវព្រះសហគមន៍នៅខេត្តតាកែវ និងកំពត។ ដូច្នេះ មិនមែនខ្ញុំជាអ្នកជ្រើសរើសទេ ជាព្រះជាម្ចាស់បានឲ្យខ្ញុំចូលនៅទឹកដីកំពត-តាកែវ។
នៅកំពត មានពេលភ្លៀងខ្លាំងមែនទែន ងងឹតមែនទែន ផ្លូវក៏ខូច ពេលខ្ញុំមកដល់ចំការទៀងខ្ញុំបានដួលម៉ូតូមហាកំពូល នៅផ្លូវទៅមន្ទីរពេទ្យភ្នែកតាកែវ។ ដូច្នេះ នេះជាជំហានទី១នៅលើទឹកដីនេះ ពេលខ្ញុំមកដល់ចំការទៀងនេះ ឃើញថាជាដីដាច់ស្រយាលសម្រាប់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលនោះខ្ញុំនឹកឃើញដែរ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា “មុនឡើងស្ថានបរមសុខ សូមទៅប្រកាសដំណឹងល្អ ដល់ដាច់ស្រយាលនៃផែនដី”។ នៅបារាំងគេឆ្ងល់ ដោយសារពេលខ្ញុំធ្វើរបាយការណ៍ផ្ញើទៅមួយឆ្នាំម្ដង ខ្ញុំទទួលខុសត្រូវព្រះសហគមន៍មួយដែលមានគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់។ នៅពេលនោះ គេឆ្ងល់ព្រោះគេមិនដែលឮថាព្រះវិហារមួយមានគ្រីស្តបរិស័ទតែម្នាក់។ ប្រហែលគេភ្លេចអានកិច្ចការគ្រីស្តទូត ពីសម័យដើមជាមួយសន្តប៉ូលដែលដើរពីភូមិមួយទៅភូមិមួយ មានគ្រីស្តបរិស័ទតិចនេះជាសេចក្ដីពិតនៃព្រះសហគមន៍ពីដើម។
ចំណុចទី២ ម្សិលមិញនៅក្នុងវីដេអូមានរូបដែលយើងកំពុងអង្គុយនៅក្នុងព្រះវិហារនេះធ្វើពិធីលាងជើងរបស់ព្រះយេស៊ូក្នុងឆ្នាំ២០០២ នៅថ្ងៃនោះមានលោកឪពុក អាល់ប៊ែតូ ដែលចូលរួមដែរ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំជាមួយលោកឪពុក អាល់ប៊ែតូ យើងហូបកាហ្វេនៅខាងមុខគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថាលោក អូលីវីយ៉េ ដីនេះស្ងាត់ណាស់ដោយសារអត់មានអីសោះ វាលមែនទែន មានតែព្រះវិហារតូចមួយ ផ្លូវក៏អត់សូវល្អ អត់មានអីសោះ។ គាត់ថា អូលីវីយ៉េ អើយ ធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីឲ្យដីនេះមានជីវិត។ ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចពាក្យនេះទេ យប់មិញពេលខ្ញុំឃើញរូបនេះ ខ្ញុំថាព្រះជាម្ចាស់ណែនាំឲ្យដាក់រូបហ្នឹងត្រឹមត្រូវមែនទែន ដោយសាររូបហ្នឹង ដោយសារពេលវេលាហ្នឹង ដោយសារពាក្យហ្នឹងគាត់ថា ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យដីនេះមានជីវិត។ ណែនាំឲ្យខ្ញុំមានកម្លាំង អធិដ្ឋាន ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ឲ្យខ្ញុំធ្វើដូចម្ដេចឲ្យដីនេះមានជីវិតមែន។ ក្រោយមកតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារមានគម្រោងការទុកជាមុន យើងបានចាប់ផ្ដើមជាមួយសាលាមត្តេយ្យនៅឆ្នាំ២០០២ យើងចាប់ផ្ដើមរៀនគួរនៅផ្ទះលោកគ្រូ ជៀង និងនៅទីនេះដែរ នៅឆ្នាំ២០០៣យើងចាប់ផ្ដើមសាលាសន្តហ្វ្រង់ស្វ័រ និងយើងបានចាប់ផ្តើមបន្តរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃដូចបងប្អូនបានឃើញ។
យើងឃើញហើយ យើងធ្វើដំណើរជាមួយព្រះជាម្ចាស់ពីសូន្យ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើង ព្រះជាម្ចាស់ថែរក្សាយើង ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើដំណើរជាមួយយើង យើងបន្តប្រកាសដំណឹងល្អ។ រូបដែលខ្ញុំបានរើសសម្រាប់ថ្ងៃនេះ ជារូបដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើសសម្រាប់ការតែងតាំងខ្ញុំជាបូជាចារ្យដែរ (មានក្រុមសាវ័កដែលមានព្រះនាងម៉ារីនៅមុខ និងព្រះយេស៊ូនៅក្នុងរង្វង់មួយ)។ រូបនេះមានតែពីរនៅក្នុងពិភពលោក ក្នុងនោះខ្ញុំមានមួយ គឺជាគំនូររបស់បងស្រីម្នាក់នៅអារាមបេណេដេទីនលើភ្នំអូលីវ នៃទីក្រុងយេរូសាឡឹម។ មុខខ្ញុំតែងតាំង ខ្ញុំទៅយេរូសាឡឹមជួបគាត់ ខ្ញុំបានសុំឲ្យគូរឲ្យខ្ញុំមួយ គាត់ថាទូទៅគាត់មិនដែលគូររូបដូចគ្នា២ផ្ទាំងទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំគាត់សុខចិត្តគូរឲ្យ។ “ចូរមានចិត្តមេត្តាដូចព្រះបិតាមានចិត្តមេត្តា” នេះជាជីវិតរបស់យើងពិតមែន យើងឃើញក្រុមគ្រីស្តទូតមានតែ១១ មិនមែនដោយសារយូដាអ៊ីស្ការីយូតក្បត់ ប៉ុន្តែដោយសារយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ យើងជាបូជាចារ្យ យើងជាលោកអភិបាល ដែលកំពុងសម្លឹងមើលរូបនេះ ដឹងថាយើងជាគ្រីស្តទូតទី១២ដែលកំពុងធ្វើដំណើរលើទឹកសមុទ្រដែលមានរលក។ ដោយដឹងថា ពេលមានរលក ពេលមានខ្យល់បក់យ៉ាងខ្លាំង យើងមិនលង់ទឹកដោយសារមានព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅ។
នៅពេលនោះ យើងឃើញមានលោកសិលាដែលចេញដៃខ្ពស់ជាងគេ ដើម្បីទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា “កុំខ្លាចអីខ្ញុំនៅទីនេះ”។ យើងមានព្រះនាងម៉ារីដែលដឹកនាំយើង រូបនេះមានរង្វង់២ មួយក្រុមគ្រីស្តទូតជាមួយព្រះនាងម៉ារី និងដៃរបស់ព្រះនាងម៉ារីចេញពីរង្វង់មួយទៀតដែលជាស្ថានបរមសុខ។ រង្វង់ទាំងពីរជួបគ្នា ដើម្បីធ្វើជារូបបេះដូងរបស់ព្រះយេស៊ូនៅក្នុងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា។ ព្រះយេស៊ូដែលមានអាវស ឃើញមានរបួស ដោយសារព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងលាតដៃយ៉ាងធំទូលំទូលាយ ដើម្បីទទួលស្វាគមន៍យើងដែលជាមនុស្សសាមញ្ញធម្មតា កំពុងធ្វើដំណើររួមជាមួយព្រះនាងម៉ារី ដែលចេញពីពិភពលោកនេះ ដើម្បីចូលស្ថានបរមសុខមុនគេបង្អស់ ដើម្បីណែនាំឲ្យយើងធ្វើដំណើរដល់ស្ថានបរមសុខ។ បងប្អូនឃើញរូបនេះមានពាងប្រាំមួយ ដើម្បីនឹករលឹកដល់មង្គលការនៅកាណា នៅពេលនោះព្រះនាងម៉ារីមានប្រសាសដល់ក្រុមគ្រីស្តទូតទាំងអស់ថា “ សូមធ្វើតាមអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកប្រាប់”។ មានន័យថា យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទយើងមិនធ្វើតាមចិត្ត យើងធ្វើតាមអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដល់យើង។ ប្រសិនបើ ខ្ញុំសរុបជីវិតរបស់ខ្ញុំមកដល់ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំអាចនិយាយថានៅក្នុង២៥ឆ្នាំលើទឹកដីប្រទេសកម្ពុជា បានខិតខំធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ផ្លែគឺជាបងប្អូនទាំងអស់ ថ្ងៃនេះយើងមានផ្លែពណ៍ស្វាយ ពណ៍លឿង ស្អាតមែនទែន ផ្លែរបស់បងប្អូនជាការអស្ចារ្យនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ដែលណែនាំឲ្យយើងមានជីវិតដ៏បរិបូណ៌។
បន្តិចទៀត យើងទៅទឹកដីនៃសន្តិភាព នៅពេលនោះខ្ញុំនឹងធ្វើពិធីប្រោសទឹកព្រះពរទៅលើដើមអូលីវ២ដើម ដែលមានអាយុជាង៣០០ឆ្នាំ មកពីទឹកដីរបស់ព្រះយេស៊ូនៅអ៊ីស្រាអែល។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំនឹងដាក់ដីពីទឹកដីដ៏វិសុទ្ធពីសួនកេសេម៉ានី ដែលមានដើមអូលីវរាប់ពាន់ឆ្នាំ ដើមអូលីវសម្រាប់យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ ដូចជាដើមពោធិ៍សម្រាប់ពុទ្ធបរិស័ទ។ ទឹកដីយើងទៅជាដីដ៏វិសុទ្ធុមែនទែន យើងមានគ្រីស្តបរិស័ទដែលជាពូជរបស់ព្រះជាម្ចាស់ យើងមានដើមអូលីវដែលមកពីទឹកដីព្រះយេស៊ូ ដែលណែនាំឲ្យយើងពោរពេញដោយបារមី។ ឥលូវនេះ យើងមានដើមពោធិ៍មួយទៀតដែលដុះខ្លួនឯង ដែលជាដើមឈើសំខាន់នៅក្នុងពុទ្ធសាសនា។ ដូច្នេះ ពេលយើងសរុបសេចក្ដីទាំងអស់ យើងឃើញថាព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើង យើងត្រូវការទទួលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ “ចូរមានចិត្តមេត្តាដូចព្រះបិតាមានចិត្តមេត្តាដែរ” យើងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ ដោយព្រះនាមព្រះបិតា ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ អាម៉ែន៕
+ លោកអភិបាល អូលីវីយ៉េ ជ្មីតហស្លេ
អភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកកម្ពុជា
ភូមិភាគភ្នំពេញ
